κρούναι

κροῡναι (Α)

(κατά τον Ησύχ.)

1. «τὰ ἄφορα δένδρα»

2. «κρῆναι τέλειαι».

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. με τη σημ. «κρῆναι τέλειαι» συνδέεται με τον τ. κρουνός].